new york november 2010

Lieve luister en kijkvrienden, eindelijk een bericht vanuit de big apple, the city that never sleeps, new york of wat eender

naam de stad ooit heeft gehad of nog heeft..

Als jullie door mijn ogen konden kijken dan zag je recht vooruit de lichten van Jersey shore, net aan de overkant van de Hudson Rivier,

terwijl aan mijn rechterkant de lichtjes van de 8e, 9e, 10e en 11e avenue zich uitstrekken zo ver het oog reikt. En dat is zelfs verder dan

central Park. Ik zit in het appartement van Mark en Inga en werkelijk toen ik hier binnenkwam viel mijn kaak op de vloer en ik ben nog

steeds bezig hem daar vanaf te schrapen. Wat een geweldige plek hebben die 2 weten te bemachtigen., De 42e straat was in mijn vroegere

NY ervaringen een straat waar je niet echt wilde lopen. Prostitutie, geweld, narigheid. Maar dat is veranderd. Ze wonen in een appartement op de

41e etage. Hebben 2 slaapkamers en elke slaapkamer een eigen badkamer. Beter kun je je niet wensen. Aan de visite is gedacht,. Geen hotel kan

dit evenaren. Beneden is er een receptie met 24 uur bemanning en een " doorman"  schatten van heren die de deur voor je open houden, taxi’s voor je

regelen en een praatje met je houden., Bewaking alom. Voor diegenen die deze moordplek willen opzoeken, kijk op google naar Silver Towers.

 

De vlucht naar New York was plezierig en zonder veel bijzonderheden. We vertrokken op tijd. En ondanks de te late ophaalservice van Connections taxi had ik

voldoende tijd om alle boodschappen die ik nog moest doen te doen. Een grotere cabinetas want de Prada mag wel mooi zijn, echt handig is anders.

Ik moest namenlijk ook nog een slof sigaretten meenemen en een fles gin voor mijn gastvrouw.

 

Eenmaal in de stoel bleek ik geen verlengsnoer nodig te hebben voor stoelriemen. Hoezee. Voel je je toch ff lekkerder en normaler. Naast mij zat een

aardige meneer, maar veel gesprek hebben we niet gehad. Hij hielp me mijn tv en afstandbediening te vinden. Een lekker glas champagne ter welkom was niet weg. De champagne was leuk gekleurd met CUracao blue. Het was hollandse maand bij KLM. Dat zou ook blijken uit de menu kaart. Deze werd samengesteld door de chefkok van restaurant de Nederlanden in… ehm… waar zitten ze ook alweer?? Hilversum? Weesp?? Even vergeten.
Dus mijn hoofdgerecht werd herten stoofpot met rode kool en aardappel. Daarbij een rode Nederlandse wijn uit Zeeland. Laat ik nou nooit geweten hebben

dat Zeeland ook wijn produceert. Klinkt me onwerkelijk in de oren. Maar hij was prima! En als lekker toetje een boterkoek. Ik weet even niet de juiste naam , maar jullie weten vast wat ik bedoel. Daarna lekker de stoel op zijn onderuit gezet en ik heb getracht naar een film te kijken maar dat vergeefse moeite. Ogen vielen dicht, dus dan maar wat licht klassiek in de oren en weg was D. Slechts enkele keren even wakker geworden van mijn eigen gesnurk, schichtig om me heen kijkend of ik valse blikken van mijn medepassagiers kon ontwaren, maar gelukkig de meesten lagen gestrekt.

En voordat ik er erg in had waren op nog geen 2 uur van new york af. Na al die lange vluchten richting Oz. is dit een peuleschil.

Weer rechtop, nog een snack en zoef, we waren geland.

 

Nu is mijn ervaring met de luchthaven JFK niet de beste, maar naar blijkt inmiddels toch wel gedateerd. Ik kan me de tijden herinneren dat je werkelijk beproefd werd en tot 100 moest tellen om niet de douane beambten naar de strot te vliegen.

Men heeft inmiddels geleerd. We werden vrij vriendelijk in de rij geplaatst en naar willekeur van de beambten in een korte rij voor het loket.

Het blijft natuurlijk afhankelijk van de snurker die de bevelen geeft. En tjonge er zijn er bij die zich een hele piet vinden.

Ik had mazzel. Met een vriendelijke glimlach werd ik algauw in de "snelle"  rij geplaatst en ik kon zelfs kwink slaan met de dame achter het loket.

De wereld was echt veranderd. Lachen gieren brullen… echt waar. Even beide handen onder een scanner zodat mijn 10 geboden nu te boek staan in de

amerikaanse database. Ach, ik heb niks te verbergen.

Ook de bagage afhandeling ging vrij vlot. Gauw een karretje gekocht…. jaja… 5 usd. terwijl ze op schithol gratis zijn. haha.

En dan in de rij voor de taxi’s. Er staat een rij met de befaamde " yellow cabs"  maar aan de andere kant van het troitoir wordt gesist en gelokt met aantrekkelijke prijzen en andere snelle aanbiedingen. De snorder!! Ook hier geen onbekende. Lachen wel, dat er plots een razzia plaats vond en als een brandend vuur ging het alarm rond. Binnen 5 seconden waren er zo’n 50 auto’s minder haha.

Ik heb netjes op mijn beurt gewacht en na een half uur kreeg ik netjes een legale taxi toegewezen. De koffers in de bak en weg gingen we.

Tegenwoordig hebben de cabs een entertainment centre in hun auto,. Dus je kunt de route volgen, het nieuws kijken, van alles. Ik denk dat de chauffeurs genoeg hadden van het geleuter van hun passagiers. Toch hoorde ik tussen de afscheiding van passagier en rijder bekend geluid. Hij had de radio aan op een russische zender. En jullie weten, ik kan daar een woordje of twee van opvangen. Dus toch maar een babbel begonnen met de chauffeur. Hij was inderdaad een rus die hier al 20 jaar woonde. Was hard aan het sparen voor zijn pensioen in Florida. Had gewoond in St. Petersburg. Affijn, de rit leek toch sneller te gaan toen we ook nog de locale politiek onder de loep namen. 2 november waren er namenlijk verkiezingen en in halfbakken engels kreeg ik de nodige uiteeinzettingen hierover.

Inmiddels mark gebeld dat ik onderweg was en na wat file gepruts buiten Manhattan, kwamen we toch eindelijk op het eiland aan. De bekende landmarks die ik als eerste oppikte was het Chrysler building met zijn toch wel heel unieke spits.

 

De 42e straat werd bijna helemaal afgereden tot de eindbestemming. En hoezee Mark stond beneden klaar om te helpen met mijn inmiddels 3 stuks bagage.

Eenmaal boven een hartelijk weerzien met Inga die ook pas net thuis was van haar werk. Een lekkere borrel en een heerlijke salade terwijl ik nog steeds met open mond aan het rondkijken was. Tjonge jonge…. wat een plek. Ik zal op een later moment de foto’s op deze site plaatsen.

 

De volgende dag dinsdag.

Het weer is prima.. nog steeds trouwens. Blauwe lucht, geen wolk, maar wel vrij koud. Eigenwijs natuurlijk geen jas meegenomen dus dat zou me nog duur komen te staan.  Het stel waarschuwde me voor de pittige wind die hier aan de rivier oever kan staan. Ze hadden gelijk. Dus ik leen een jas van Mark. Stond niet echt flatteus, maar je moet toch wat als je wilt roken.

In dit gebouw ten strengste verboden!!! Dus elke roker mag naar beneden en dan buiten paffen.

Ach inmiddels ben ik erachter gekomen dat het bijzonder verbroederd. Ik ken reeds de helft van de bewoners. Ook van die verslaafden. Tel daarbij op alle honden eigenaars en ik ken bijna iedereen.

Het is verbazingwekkend dat in zo’n urbane stad als NY, er zoveel mensen een hond hebben. Er zijn wel regels in dit gebouw. Niet meer dan 25 kilo en geen duitse herders, rottweilers, dobbermans en pitbulls…. Laat ik nou toch net een 50 kilo zware engelse schapendoes tegenkomen en gisteren een ook niet geringe golden retriever. Tussen de 2 torens van dit complex is een hondenuitlaatplaats. Er zijn er veel in de stad. Afgeschermd en o zo leuk voor de trouwe viervoeters. Ik meen het serieus. Allemaal spelen, er zijn speeltes, zwembadjes, en god weet wat voor de beestjes.

In de ochtend zag ik ook waar we precies waren. De ervaren ny ganger weet vast wel van de Circle Line. De rondvaart boten die een cirkel om Manhattan maken. Nou die liggen hier beneden. Naast het vliegdekschip de entrepid met daarom de nodige vliegtuigen en helicopters.

 

We hadden geen vastomlijnd plan behoudens de noodzaak tot aanschaf van een wintermantel. Macy’s of bloomingdale’s waren de opties. Mark was nog nooit in Bloomies geweest dus daar ging de trip naar toe. Ontbijt achter de kiezen en lopen maar. Wat was dat ook alweer. Bloomies is grand central station… en niet echt in de buurt. Dus eerst een ritje met de bus. 42e straat bijna helemaal af richting oost en van daar naar het noorden lopen. Daar was het station en wat is het een prachtig gebouw. Art Deco…. en als je wilt lekker oesters en champagne op het terras… Uiteraard deden we dit niet want ik liep rond in die belachelijke jas van Mark. dus uiteindelijk bloomies in. Nu wilde ik ook nog jeans van Ralph Lauren, die hier ook in grote maten verkrijgbaar zijn. Trouwens vele " merknamen" zijn er ook voor " woman sizes" . Helaas mijn maat was er niet meer. Shit!! Er hingen echter ook prachtige mantels…. en daar ging ik voor. Uiteindelijk een prachtige lichtgewicht wollen mantel gepast. Hij was LANG!!!! zelfs de mouwen. Een unicum. Niet goedkoop helaas en na wat heen en weer denken dacht ik, dat het barst, het is een mooi ding. Kopen. En ik kreeg ook nog eens 10% buitenlander korting. Dan denk je misschien joepie… wacht maar tot je in NY de rekening krijgt… Ze hebben dit vervelende systeem genaamd salestax. De prijzen op de kaartjes zijn excl. deze belasting, maar bij de kasse komt dat er nog even bij. Dus korting was weer weg dankzij tax. Toch ben ik mega happy met de jas. Staat goed en doet prima dienst.

 

Na Bloomies besloten we richting mijn " favoriete"  hotel te gaan om te lunchen. Ik was tenslotte nog niet helemaal aangekomen.

Er moet eerst een Martini cocktail en een ceasar salad voor mijn neus staan. Laat het Warwick hotel nou net tegenover het kantoor van Inga liggen.

Kun je je beter wensen? Neen. Ik heb mijn beide ingredienten met veel smaak tot mij genomen en genoten van de herinneringen die in het Warwick liggen.

Heb daar met paps gelogeerd 7 jaar geleden toen we zijn 75 e verjaardag vierden met een mooie opera als afsluiting.

In New York lijkt alles vlak bij elkaar te liggen vanaf een bepaalde hoogte, maar eenmaal op de grond lopend, is toch wel flink tippelen.

Dus ik was blij lekker nog een Martini te kunnen bestellen en in een luie stoel kijken naar de voorbijgangers.

 

Inmiddels was het 17.45 uur en Inga was klaar met werken. Gedrieen besloten we naar " the rock"  te gaan. Het is in Rockefeller Plaza en heeft een 3 etages terras met uitzicht over de stad ergens op de 65e etage. Om die tijd ging de zon langzaam onder en waren de rijen niet lang. Een prima idee.

De ingang ligt naast Radio City Music Hall. Ook een fameuze spot in NY. Mark en Inga gaan in december naar een concert van Aretha Franklin in RCMH. Maar een tour achter de schermen is ook leuk om te doen.

In ieder geval hadden wij een fantastisch uitzicht over de stad vanaf de " rock" . Het enige punt waar vanuit je Empire State Building van de noordzijde kunt bekijken. Uiteraard kon je vroeger vanaf de twin towers het beste de stad bekijken, maar helaas. Dat is niet meer.

 

Om naar huis te gaan, zorg je dat je op de juiste kruising staat in de juiste rijrichting en dan maar je hand opsteken. Geheid dat er binnen niet al te lange tijd zo’n gele taxi naar je toe rijd. En eenmaal thuis zaten we uitgevloerd. De tv aan met keuze uit zo’n 500 zenderrs.

Jullie zullen denken Noot is in de hemel….. hmm.  valt tegen eigenlijk.  De ons bekende shows in herhaling, tonnen sport, meuk, reclame etcetc. dus contrarie tot mijn gewoonte heb ik weinig gekeken.

 

Wat we deden was lekker spelen met de Ipad. Inga en Mark hebben er nu ook een en het is alsof je in de bieb zit. Geen geluid en alleen maar lekker angry birds of bubbles spelletjes spelen.

Ik verzuim te vertellen dat we ook nog naar het grote Apple centre zijn geweest. Niet te geloven. Zo druk en zo groot. Lachen hoor. De Iphone 4 kon ik niet kopen. Dat kan alleen met een AT&T abonnement. Nou puh..,. ik hoef hem niet.

Affijn, nog een quicheje gegeten en toen lekker slapen.

Ik heb een heerlijk queensize bed. Boxspring, met net de juiste vering. En dan mijn uitzicht. Aan 2 kanten prachtig….

 

Ben een beetje moe nu. Het is woensdag avond en ik heb jullie nog niet eens over vandaag verteld………… ik denk dat ik dat morgen ga doen.

 

Ik heb het goed hier!!

Veel liefs

Denice